|
|
przewodnik
|
 Jezioro Dargin |
|
Jezioro Dargin rozciąga się na długości około 10 km. Maksymalna szerokość akwenu to blisko 5,6 km. Wraz z jeziorami Kisajno i Łabap Dargin tworzy jeden zbiornik wodny podzielony umownymi granicami. Rzeźba dna jeziora jest bardzo urozmaicona - przeważnie piaszczyste, miejscami również kamieniste, usłane licznymi głęboczkami i górkami podwodnymi. Dargin jest jeziorem ciekawym żeglarsko, lecz przy niesprzyjających warunkach pogodowych może być niebezpieczny. Tuż pod taflą wody mogą występować skupiska głazów w miejscach oznaczonych i nieoznaczonych znakami nawigacyjnymi. Jednym z najbardziej niebezpiecznych miejsc na Mazurach jest Głazowisko Sztynorckie (od niedawna dobrze oznaczone znakami nawigacyjnymi kardynalnymi). W okresach niskiego poziomu wody można tam zaobserwować ptaki stojące na wystających spod tafli wody głazach. Brzegi jeziora, choć niezwykle malownicze, otoczone są rozległymi płyciznami. Wiatr wiejący przeważnie od zachodu potrafi rozkołysać wody jeziora, tworząc naprawdę wysokie fale. Jezioro Dargin ma kilka połączeń:
- na północy przez Kirsajty łączy się z jeziorem Mamry
- od strony południowej z jeziorem Kisajno
- na wschodzie niepostrzeżenie przechodzi w jezioro Łabap z umowną granicą wyznaczoną przez niewielką wyspę Ilma
- wejście do Kanału Sztynorckiego jest na północnym zachodzie. W południowej części jeziora znajdują się dwie niewielkie wyspy Paganckie Kępy.
Płynąc od strony jeziora Kisajno, za cyplem Królewski Róg wpływamy na szerokie wody jeziora Dargin. Wiatr w tym miejscu może gwałtownie zwiększyć swą siłę i należy mieć to na uwadze. Na najbardziej wysuniętym na północ cyplu półwyspu Królewski Róg znajduje się dogodne miejsce na postój z polem biwakowym dla kilku jachtów. Podczas podchodzenia do brzegu musimy uważać na skupisko głazów rozciągające się na północny wschód od cypla.
Dalszą żeglugę kontynuujemy wzdłuż brzegu południowego, kierując się na wschód. Z prawej burty mijamy niewielką zatokę. Próba przybicia do brzegu w zatoczce jest dosyć ryzykowna, gdyż jest w niej bardzo płytko. Jedynym miejscem w zatoce pozwalającym na postój jest wrzynający się w wodę pomost znajdujący się mniej więcej pośrodku zatoki. Około 1,5 km za Królewskim Rogiem na trawersie łodzi wyłania się kolejny cypel - Pierkunowski Róg. Z lewej burty mijamy natomiast dwie niewielkie wyspy - Paganckie Kępy. Większa z nich mogłaby stanowić wymarzone miejsce na biwak, gdyby nie fakt, iż jest ona zanieczyszczona różnego rodzaju odpadkami pozostawionymi najpewniej przez niecywilizowanych żeglarzy. Decydując się jednak na postój na wyspie, uważajmy na płytko położone skupisko głazów rozciągające się na północ od Paganckich Kęp.
Żeglując dalej na wschód, ujrzymy malowniczy, pagórkowaty brzeg. Można tam znaleźć wiele miejsc dogodnych do postoju "na dziko". Również tutaj trzeba zachować ostrożność, podchodząc łodzią do brzegu. Utrudnienie stanowi płycizna rozciągająca się w głąb jeziora na kilkadziesiąt metrów. Dodatkowy problem stanowią kamienie, które leżą wzdłuż brzegu całego jeziora. Małe kamienie mogą okazać się równie niebezpieczne co duże, gdy wbiją się klinem w skrzynkę mieczową, uniemożliwiając opuszczenie miecza.
W dalszym etapie podróży skierujemy się na północ, rozpoczynając wędrówkę wzdłuż wschodniego brzegu jeziora. Brzeg wschodni, podobnie jak południowy, cechuje pagórkowaty krajobraz. Na pierwszy rzut oka ten odcinek brzegu wydaje się idealnym miejscem do postoju. Uważajmy jednak na rozległą płyciznę rozciągającą się praktycznie wzdłuż całego wschodniego brzegu. Przy wiejących zachodnich wiatrach brzeg ten jest jednak zupełnie niedostępny. Płynąc wzdłuż wschodniego brzegu miniemy wieś Harsz, kierując naszą łódź na komin cegielni w Składowie. Mijając na prawym trawersie cegielnię, zróbmy zwrot i popłyńmy w kierunku Sztynortu. Północno-zachodni brzeg charakteryzuje szeroki pas trzcin oraz bagienny, podmokły teren. Za niewielkim cyplem wdzierającym się w wodę wpływamy do małej zatoki, która przeprowadzi nas na jezioro Kirsajty.
Wpływając do zatoki, uważajmy na płytko osadzone kamienie znajdujące się na przedłużeniu wspomnianego cypla. Obszar pływania w zatoce ograniczają znacznie rozstawione po obu stronach sieci rybackie. Zatokę ogranicza most drogowy znajdujący się na trasie do Sztynortu. Tor wodny na jezioro Mamry prowadzi właśnie pod tym mostem, który należy pokonać z położonym masztem.
Przy lewym brzegu jest miejsce dla kilku jachtów, odpowiednie na sklarowanie jachtu - zachowajmy ostrożność, gdyż możemy się tam natknąć na kamienie. Po położeniu masztu warto zapoznać się ze znakami regulującymi ruch pod mostem. Odpowiednie znaki nawigacyjne wskazują ruch jednokierunkowy. W dalszą drogę wyruszamy wzdłuż wyznaczonego przez boje toru wodnego. Szlak prowadzi nas bezpiecznie przez akwen jeziora Dargin z północy na południe. Brzeg północno-zachodni jest praktycznie niedostępny od strony wody - są tam Rezerwaty Mokre.
Zbliżamy się do bardzo niebezpiecznego miejsca - na trawersie naszej łodzi znajdują się bowiem dwa skupiska kamieni. Na wysokości Sztynorckiego Rogu, około jednego kilometra na południe od cypla, w głąb jeziora, znajdują się niesławne Głazy Sztynorckie (obecnie oznaczone są one żółto-czarnymi znakami nawigacyjnymi kardynalnymi, których trudno nie zauważyć. W kierunku północno-wschodnim od Głazów Sztynorckich znajduje się kolejne skupisko niebezpiecznych kamieni. Zbliżamy się powoli do wejścia do Kanału Sztynorckiego.
Płynąc szlakiem na zachód w głąb jeziora, przed dziobem łodzi wyłania się niewielka wyspa Ilma. Wyspa ta stanowi umowną granicę pomiędzy jeziorami Łabap i Dargin. Na wysokości wyspy zróbmy zwrot na północ. Brzeg jeziora w tym miejscu przecina wejście do Kanału Sztynorckiego. Wieczorem wejście do kanału jest trudno dostrzegalne z wody.
Pamiętaj
Jezioro Dargin jest akwenem dość niebezpiecznym dla żeglugi. Nawet doświadczeni żeglarze nie powinni bagatelizować jego potęgi.
| | | | Wybrane przystanie |
Nazwa portu
Miejscowość | Oferta | ji
lala | |
| | | | Ostrzeżenia nawigacyjne |
- Dla bezpieczeństwa trzymajmy się szlaku wodnego.
- Przybijanie "na dziko" najlepiej przeprowadzić przy słabo wiejących wiatrach
- Wypływając z wód osłoniętych półwyspem Fuleda na otwarte obszary jeziora, nie dajmy się zaskoczyć podmuchom wiatru.
- Na północny wschód od półwyspu Królewski Róg znajduje się skupisko kamieni.
- Wokół wysp Paganckie Kępy, szczególnie na północ od nich, znajduje się skupisko kamieni.
- Wchodząc do zatoki, przed mostem na Kirsajty, uważajmy - przy cyplu z prawej burty znajduje się skupisko głazów
- Na wysokości półwyspu Sztynorcki Róg, około jednego kilometra na południe od cypla, w głąb jeziora, znajdują się niesławne Głazy Sztynorckie (obecnie oznaczone są one żółto-czarnymi znakami nawigacyjnymi kardynalnymi)
- Nieopodal Głazów Sztynorckich, na północ - kolejne kamienie.
- Niewielkie kamienie wzdłuż brzegów całego jeziora. Małe kamienie mogą okazać się równie niebezpieczne, co duże, gdy wbiją się klinem w skrzynkę mieczową, uniemożliwiając opuszczenie miecza
| |
 wstecz |
|
|
